บทที่สิบเอ็ด

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

โทรศัพท์ผมกำลังดัง

ดังลั่น

อย่างน่ารำคาญ

ผมครางออกมา ซบหน้าลงกับหมอนแล้วกะพริบตาปริบๆ มองเพดานที่ไม่คุ้นตา สมองใช้เวลาสองสามวินาทีกว่าจะประมวลผลได้

โรงแรม

มาทำงาน

เตียงเดียว

แบรนดอน

ร่างกายผมแข็งทื่อเมื่อความทรงจำถาโถมกลับเข้ามา ห้องสวีท คำกล่าวหา ประตูบานนั้น

ผมหันไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ