บทที่สิบสอง

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

สามวันผ่านไปแล้วจากทั้งหมดเจ็ดวัน

ผมไม่รู้ว่าแบรนดอนพาผมมาเป็นไม้ประดับหรืออะไรกันแน่ ผมแทบไม่ได้ออกจากห้องพักในโรงแรมเลย ไม่ใช่ว่าออกไปไม่ได้นะ แต่...แล้วจะให้ผมไปไหนล่ะ ผมไม่รู้จักใครที่นี่เลย แล้วเราก็เหมือนจะมาทริปธุรกิจ หรือไม่ก็แบรนดอนมาทริปธุรกิจคนเดียว เพราะดูเหมือนว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ