บทที่ 18

ผมก้าวออกจากห้องน้ำในสภาพที่หยดน้ำยังเกาะพราวบนผิว เส้นผมเปียกชื้นหยดเป็นทางยาวลงมาตามลำคอและแผ่นหลัง ผ้าขนหนูที่พันรอบเอวอยู่ก็จงใจผูกไว้หลวมๆ แค่ขยับผิดจังหวะนิดเดียวมันก็คงหลุด ผมรู้ดีว่าตัวเองกำลังทำอะไร

มันเป็นการกระทำที่บ้าบิ่น โง่เง่าด้วยซ้ำ และเสี่ยงโดนไล่ออกอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ผมก็ปล่อยใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ