บทที่ยี่สิบสอง

มุมมองของแบรนดอน โคล

เขาสวย

นั่นคือความคิดแรกที่ผุดขึ้นในหัวตอนที่อเล็กซานเดอร์ คิงส์ลีย์ก้าวเข้ามาในห้องทำงานของผมเพื่อสัมภาษณ์งาน ใบหน้าหล่อเหลา รอยยิ้มพิฆาต ผมไม่ใช่เจ้านายประเภทที่ยึดติดกับรูปลักษณ์ภายนอก ไม่ใช่ตั้งแต่วันแรก ไม่ใช่ตอนที่ใครสักคนนั่งอยู่ตรงข้ามผมพร้อมกับเรซูเม่และรอยยิ้มประหม่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ