บทที่ยี่สิบสี่

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

ผมเคาะประตูแล้วผลักเข้าไปก่อนที่เขาจะทันได้เอ่ยปากอนุญาต ในมือผมมีแฟ้มเอกสารสองแฟ้มกับกาแฟหนึ่งถ้วย...แบบที่เขาชอบเป๊ะ

“สวัสดีตอนเช้าครับบอส” ผมเอ่ยพลางก้าวไปหยุดหน้าโต๊ะทำงานของเขาด้วยท่าทีสบายๆ ที่ฝึกมาอย่างดี น้ำเสียงของผมไม่สั่นเลยแม้แต่น้อย

“กาแฟครับ” ผมวางมันลงข้างตัว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ