บทที่ 35

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

ผมกำลังจะลงมือโซ้ยมื้อค่ำของตัวเองอยู่แล้วเชียว ตอนที่เสียงดังโครมสนั่นหวั่นไหวที่ประตูหน้าทำเอาผมสะดุ้งโหยง ส้อมในมือผมร่วงกระทบจานเสียงดังเคร้งขณะที่ผมจ้องเขม็งไปยังต้นเสียง หัวใจเต้นระรัว

“เชี่ยอะไรวะ?” ผมพึมพำ แล้วคว้าส้อมขึ้นมาอีกครั้ง...เพราะดูเหมือนว่าสัญชาตญาณแรก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ