บทสามสิบแปด

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

ผมตื่นขึ้นมาคนเดียว นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงหลังใหญ่ของแบรนดอน ชั่วขณะหนึ่งผมเอาแต่นอนนิ่ง จ้องมองเพดาน หมดเรี่ยวแรงจนขยับตัวไม่ไหว ร่างกายผมระบมไปทั้งตัว โดยเฉพาะตรงก้น และไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ว่าคงเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ

เขาเล่นงานผมอย่างหนักหน่วง รุนแรง และครอบงำ...ราวกับว่าผม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ