บทที่สามสิบเก้า

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

ไม่รู้ว่าด้วยวิธีไหน แต่แบรนดอนจัดการเตรียมขนมปังปิ้งเสร็จพร้อมกับออมเล็ตของผมพอดี ราวกับว่าเขาทำแบบนี้มานานหลายปีแล้ว เขาเลื่อนจานมาให้ผมด้วยมือเดียว ท่าทางสบายๆ และเงียบขรึม ไม่ได้ต้องการคำขอบคุณหรือปฏิกิริยาตอบกลับ แต่ถึงอย่างนั้นก็มีบางอย่างมาจุกอยู่ที่ลำคอผมจนได้

อาหารเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ