บทที่ 42

อเล็กซานเดอร์มุมมอง

สายตาของผมจับจ้องไปที่มือของแบรนดอนซึ่งกำลังชี้บางอย่างบนหน้าจอ ผมอดไม่ได้ที่จะคิดย้อนกลับไปว่ามันรู้สึกดีแค่ไหนตอนที่มือนั้นรัดรอบลำคอของผม...แรงพอที่จะทำให้ผมต้องอ้าปากหอบหายใจ

ผมขยับตัวอยู่บนเก้าอี้ พยายามตั้งสติและไม่ให้ตัวเองเกิดอารมณ์ขึ้นมากลางที่ประชุมซึ่งมีพนักงานอยู่ก...