บทสี่สิบหก

“คุณจำชื่อตัวเองได้ไหม” ผมถามเป็นครั้งที่สิบได้แล้วมั้ง ขณะที่ย่อตัวลงตรงหน้าผู้หญิงที่นั่งหมดแรงอยู่บนโซฟาของผม

พระเจ้าเท่านั้นที่จะช่วยเราได้ในตอนนี้ เพราะช่วยอธิบายให้ผมฟังทีว่าทำไมเราสามคน...ผู้ชายโตๆ ที่ไม่มีความรู้ทางการแพทย์เลยสักนิด...ถึงได้ลากคนแปลกหน้าที่แทบจะไม่ได้สติเข้ามาในบ้านเหมือนกั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ