บทสี่สิบเจ็ด

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

“มีเหตุผลอะไรที่นายถึงมาสายเป็นชั่วโมง” เสียงของแบรนดอนแทรกเข้ามาในออฟฟิศก่อนที่ผมจะเดินไปถึงโต๊ะทำงานด้วยซ้ำ

“คุณโคล” ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ กำสายกระเป๋าแน่น

“คิงส์ลีย์” น้ำเสียงของเขาเรียบเฉยจนอ่านไม่ออก เสื้อเชิ้ตสีเข้มของเขาไม่ได้ติดกระดุมคอ ปลดกระดุมสองเม็ดบนออก เผยให้เห็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ