บทที่ห้าสิบสี่

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

ความโกรธพลุ่งพล่านร้อนรุ่มในอก ผมทิ้งทุกอย่างแล้วรีบมาที่นี่ด้วยความกังวลจนแทบคลั่ง แต่คำแรกที่หลุดออกมาจากปากบ้านั่นคือ “เขามาทำไม”

ผมกระดกเหล้าอีกช็อต ความแสบร้อนไม่ได้ช่วยให้ความโกรธที่คุกรุ่นในอกเบาบางลงเลย ผมนั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะอาหารเล็กๆ ของตัวเอง ฉายภาพซ้ำไปซ้ำมาว่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ