บทที่แปด

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น

ผมครางในลำคอ พลิกตัว แล้วควานมือไปทั่วอย่างสะเปะสะปะเพื่อหาต้นตอของเสียงจนกระทั่งนิ้วไปโดนหน้าจอ ไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าเป็นเบอร์ใคร แค่กดรับแล้วพึมพำออกไป “ฮัลโหล?”

เสียงของแบรนดอนดังลอดเข้ามา คมกริบและไม่สบอารมณ์ “คิงสลีย์ ในห้องนอนคุณมีนาฬิกาไหม” ทำไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ