บทที่เก้า

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

ผมทำตาม

ไม่มีการตั้งคำถาม ไม่มีการต่อปากต่อคำ ไม่มีเสียงหัวเราะแห้งๆ เพื่อกลบความเงียบ ผมมัวแต่พยายามไม่ให้ตัวเองระเบิดเป็นจุลเพราะความร้อนที่แล่นปราดขึ้นมาถึงคอ ผมกระชากประตูรถแล้วสอดตัวเข้าไปเหมือนคนที่กำลังเดินเข้างานศพของตัวเอง โดยกอดกระเป๋าไว้บนตักแน่น

แบรนดอนก้าวตามเข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ