บทที่ 11: ตอนเช้าหลังจาก

ผมสะดุ้งตื่นพร้อมกับสูดหายใจเข้าอย่างแรง อกกระเพื่อมขึ้นราวกับเพิ่งโผล่พ้นผิวน้ำ ชั่วขณะหนึ่งผมหายใจไม่ออก ห้องทั้งห้องสลัว แสงยามเช้าส่องลอดเข้ามาผ่านมู่ลี่เพียงเล็กน้อย ดวงตาผมกวาดมองไปรอบๆ อย่างลนลาน—ผนังสีครีม ม่านกันแสงสีดำ ตู้เสื้อผ้าที่ไม่คุ้นตา ความตื่นตระหนกบิดมวนอยู่ในท้อง นี่ผมอยู่ที่ไหนว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ