บทที่ 31: คุณเข้าใจผิด

มุมมองของเชส

“ได้โปรด...” ผมกระซิบเสียงสั่นเครือ แต่เธอกลับยิ้มและโน้มตัวเข้ามาใกล้ ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดต้นคอของผม ผมหลับตาปี๋ แรงดิ้นรนค่อยๆ หมดลงเมื่อความหวาดหวั่นเข้าครอบงำจนสิ้น... จบสิ้นกันแค่นี้สินะ เขี้ยวของเธอจะฝังลงมา แล้วผมก็จะ...

แต่แล้วน้ำหนักที่ทาบทับอยู่บนอกก็หายวับไป เสียงลมที่ถูกพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ