บทที่ 39: การมองผ่านฉัน

โถงทางเดินของโรงเรียนที่อาบไล้ด้วยแสงไฟฟลูออเรสเซนต์ให้ความรู้สึกไม่ต่างจากคุก ขณะที่ผมเดินไปยังห้องเรียนถัดไป ความซ้ำซากจำเจของชีวิตมัธยมปลายมันขัดหูขัดตาจนน่ารำคาญอย่างบอกไม่ถูก

ห้องเรียนเดิม ๆ หน้าคนเดิม ๆ ละครฉากเดิม ๆ ที่ไร้สาระซึ่งผมเล่นซ้ำมานานหลายทศวรรษเพื่อกลมกลืน ผมกลั้นหาว เสียงรองเท้าบู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ