บทที่ 161

อลิซซา

มีบางอย่างปลุกฉันให้สะดุ้งตื่น—สัญชาตญาณร้องบอกว่ามีอะไรผิดปกติ ฉันลุกขึ้นนั่ง เพิ่งรู้ตัวว่าคงเผลอหลับไปหลังจากเกรย์ออกไป แล้วใครคนหนึ่งในกลุ่มก็อุ้มฉันมานอนบนเตียง นิโก้กับเมสันหลับสนิทอยู่ข้างๆ กรนเสียงดังเหมือนหมีที่ไม่เคยจำศีลมาหลายปี

ฉันยิ้มบางๆ ดีใจที่ในที่สุดพวกเขาก็ได้พักผ่อนเสียที แ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ