บทที่ 105 ความสามัคคีในประเทศ

เมื่อได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วแบบเด็กๆ ของคอนเนอร์และมีอาผ่านโทรศัพท์ เอเลน่าก็ก้มลงมองถุงของชำในมือพร้อมกับรอยยิ้มอย่างจนใจ

"คอนเนอร์ มีอา แม่ก็คิดถึงลูกทั้งสองคนเหมือนกันนะ" เธอปลอบ "แต่แม่มีงานที่ต้องทำให้เสร็จ ยังกลับบ้านตอนนี้ไม่ได้จ้ะ"

ความผิดหวังที่แฝงมาในความเงียบนั้นชัดเจนจนสัมผัสได้ หลังจากเ...