บทที่ 37 Chapter 9 《 Part 3 》

สุดท้ายก็ท่าดีทีเหลว…

กำลังทึ่งกึ่งน้อยใจลูกเบาๆ ว่าฮานป้อนข้าวแล้วลูกกิน แต่เอาเข้าจริงก็กินแค่สามช้อนนั่นแหละ คำที่สี่เบือนหน้าหนีเอาดื้อๆ แถมยังพ่นข้าวเล่นจนเลอะเทอะไปหมดแล้วก็ไม่พ้นมือฉันอยู่ดี เฮ้อ พอฉันรับช่วงป้อนต่อ ฮานก็หันไปกินข้าวของตัวเองพลางลอบสังเกตเราสองแม่ลูกเป็นระยะ ความจริงก็ช่ว...