บทที่ 59 Chapter 15《 Part 1 》

“เพนนี”

เสียงพี่ลีไทน์เดินตามมาด้านหลังตะโกนเรียก ฉันชะลอฝีเท้าลง รอจนกระทั่งเขาตามทัน

“นีขอโทษนะที่ต้องให้พี่มาเห็นอะไรแบบนี้”

“พี่ไม่เป็นไร เราน่ะแหละที่น่าห่วง”

“ขอโทษค่ะ” ฉันทอดถอนใจ

“ไม่เป็นไรนะ เพนนีเก่งอยู่แล้ว พี่เชื่อว่าเราจะผ่านมันไปได้”

พี่ลีไทน์จับหัวฉันคลอนเบาๆ เป็นเชิงปลอบโยน แต่ยั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ