บทที่ 87 Chapter 22《 Part 1 》NC

ฉันอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซ่อนไว้ไหน แต่นั่นก็ไม่เกี่ยวกับความโกรธที่ค้างอยู่ในใจ

“กินข้าวกันเถอะ”

ฮานคลายวงแขนออกจากท้องฉันแล้วจับมือเดินไปที่ครัวโดยไม่คิดจะถามความสมัครใจฉันเลยสักนิด

“มีอะไรบ้าง” ฮานมองของกินบนโต๊ะอย่างกระตือรือร้น เขาดันไหล่ฉันให้นั่งลงบนโต๊ะ แล้วจัดแจงตักข้าวให้เสร็จสรรพ ฉันม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ