บทที่ 17 บทที่5.ใต้เงาปีศาจ 2

“อยู่เฉยๆ น่า” เสียงแหบปร่ากระซิบบอก หลังเขาดึงเธอผลุบหายไปในกอพุ่มไม้ ตรงระเบียง

ปลายจมูกโด่งแหลม ฝังลงตรงซอกคอ เสียงชายหนุ่มสูดลมหายใจแรงๆ แล้วจึงพ่นลมร้อนๆ ออกมากระทบผิวกายเธอ จนใบบัวสะดุ้งเยือก! เธออายจนตัวแดง ในที่โล่งแจ้งและเป็นเวลากลางวัน หากใครบางคนโผล่หน้ามาตรงจุดนี้ เธอจะเอาหน้าไปไว้ตรงไห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ