บทที่ 33 ตอนที่ 33. มรสุมชีวิต/5

“มัส... มัสลูก”

เสียงคุ้นหูเรียกชื่ออยู่ใกล้ๆ ทำให้มัสลินลืมตาขึ้นมอง ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเห็นใบหน้าของคุณยายฝ้ายคำ รีบลุกขึ้นสวมกอดร่างผอมบางอย่างดีใจ

“คุณยาย คุณยายมาได้ยังไง รู้ไหมว่ามัสคิดถึงคุณยายมากแค่ไหน”

มัสลินกอดรัดร่างของผู้เป็นยายแน่น น้ำตาไหลออกมาด้วยความคิดถึง

“ยายก็คิดถึงมัสมาก คิดถ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ