บทที่ 35 ตอนที่ 35 หรือเราอาจจะไม่มีวันได้พบกัน/1

“ชื่นใจ...”

คนพูดผละริมฝีปากออกก็จริง แต่จมูกโด่งยังคลอเคลียแก้มนุ่มไม่ห่าง หนวดเครารกครูดลำคอขาวผ่องให้เธอจั๊กจี้เล่น เขาดึงเธอมานอนบนอกทำตัวต่างเบาะ สองแขน โอบกอดเอวเล็กคอดให้ร่างนุ่มแนบชิด นอนฟังเสียงคลื่น รับสายลมเย็นๆ ที่หอบไอทะเลมาให้ความรู้สึกสดชื่น

“ไม่หนักหรือไง ให้ฉันนอนทับแบบนี้”

มัสล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ