บทที่ 87 ตอนที่ 87  กำแพงหัวใจ/3

“แหม สายเปรย์ของจริง ลูกใครหนอ พ่อช่างปั้น”

กริชลูบศีรษะลูกชายด้วยความเอ็นดู มัสลินสะอึกเมื่อเขาเอ่ยถึงพ่อของหนูน้อย ใบหน้างามหมองเศร้าลง

“พี่ไม้เล่นน้ำพอแล้วใช่ไหมลูก เดี๋ยวเรากลับบ้านกันนะครับ เอาหอยกลับไปฝากเพื่อนๆ กัน” มัสลินชวนลูกชายกลับบ้าน

“ไม่กลับได้ไหมแม่จ๋า พี่ไม้ยังเล่นน้ำทะเลไม่อิ่มเลย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ