บทที่ 42 42

แครี่เสียงแข็งขึ้นมาบ้างเมื่อร่างสูงกำลังจะเดินผ่านเธอไปราวกับไม่มีเยื่อใยอย่างคนเคยรัก ร่างเล็กยืนกำมือแน่นและตัวสั่นเทาขณะเฮเดนหันกลับมาและจ้องหน้าเธอด้วยสีหน้าเคียดขึ้ง เขาทำเหมือนตัวเองเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอเสียแล้ว และเป็นอีกครั้งที่จิตแพทย์สาวหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความน้อยใจ เธอไม่เคยเสียน้ำตาให...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ