บทที่ 6 6
บทที่ 3 ทาสสนองรัก
“เฮเดน...ฟังฉันก่อน ฉันไม่เคยรู้เรื่องนี้จริง ๆ นะคะ”
“ไม่!”
เขาคำรามลั่นและยิ่งกดข้อมือหญิงสาวหนักขึ้น มนัสวีร้าวไปหมดทั้งตัว เฮเดนกดเธอไว้ใต้ร่างไม่พอเขายังหน่วงน้ำหนักของร่างกายใหญ่โตลงบนร่างเล็ก ๆ ของเธอจนแทบจะจมหายลงไปในโซฟาหนังลูกวัวนั่นเลยทีเดียว ชายหนุ่มขบกรามเสียงดังขณะหญิงสาวนึกถึงไอสวรรค์ ลูกสาวตัวน้อยที่ถูกพาไปอยู่อีกห้องโดยไม่รู้ชะตากรรมของคนเป็นแม่ จอมซาตานเหยียดยิ้มร้าย
“ผมจะไม่เสียเวลาฟังเรื่องไร้สาระจากปากของพวกอาชญากร ผมไม่น่าโง่คบไอ้คนบัดซบนั่นเป็นเพื่อนตาย ปล่อยให้มันเข้ามามีหุ้นส่วนในบริษัทแล้วมันก็ทำระยำด้วยการใช้ความไว้เนื้อเชื่อใจของเจคอป แอร์โรว์คราฟขนยาเสพติดออกนอกประเทศ คุณเองก็น่าจะรู้ว่ามันยัดโคเคนไว้ในยูเอวีที่ผมส่งไปให้ลูกค้าในรัสเซีย ยูเครน เกาหลีและอีกหลายประเทศ”
“แต่มาร์คก็ติดคุกแล้วนี่คะ เขาชดใช้ความผิดให้คุณด้วยตัวของเขาแล้ว”
“คุณคิดว่ามันจะสาสมกับสิ่งที่มันทำอย่างนั้นเหรอ!” เสียงนั้นกร้าวหนัก “ในเมื่อมันไม่ได้แค่เกือบทำลายความไว้วางใจจากรัฐบาลที่มีต่อบริษัทของผม แต่มันยังหลอกเอาเงินไปฝากไว้กับน้องสาวของมันที่ทำตัวเป็นผู้หญิงไร้เดียงสา ที่แท้ก็เป็นแค่นางนกต่อหลอกล่อให้เหยื่อไปติดกับ พอได้สมใจก็โบยบินไปพร้อมกับผลประโยชน์มหาศาลแล้วก็ไปมีผัวใหม่สมใจอยาก!”
มนัสวีน้ำตาร่วง แล้วก็เป็นความจริงอย่างที่พี่ชายของเธอติเตือน เฮเดนไม่สนใจอีกแล้วว่าเขากับเธอจะเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแค่ไหน เขาบริภาษเธอรุนแรงเกินจะรับ ทุกอย่างพังทลายไปพร้อมกับความเชื่อใจของเขาที่ถูกเผาทิ้งด้วยความโลภของมาร์ค หญิงสาวเม้มปากเข้าหากันแน่น
“ถ้าคุณรู้เรื่องทั้งหมด แล้วทำไมคุณถึงไม่ให้ตำรวจตามไปจับฉัน”
“จับคนเลว ๆ เข้าคุกอย่างดีก็แค่ถูกกักขัง ไม่กี่ปีก็ออกมาทำเรื่องชั่วช้าได้อีก แต่ผมอยากสนุกมากกว่านั้น”
“คุณจะทำอะไร”
เฮเดนโน้มใบหน้าเหี้ยมเกรียมลงไปใกล้และกระตุกยิ้มร้ายกาจ
“ให้คุณตายทั้งเป็น คุณต้องจมอยู่กับความตายที่ผมจะฝังมันไว้กับ...วิญญาณที่โหยหาอิสรภาพของคุณ!”
“ไม่!!”
เสียงร้องของมนัสวีหลุดหายไปเมื่อร่างใหญ่ทาบบนร่างเล็กเต็มตัว เฮเดนเหมือนเสือร้ายที่กำลังบ้าคลั่ง เขาใช้กำลังบังคับให้เธอเปิดปากรับริมฝีปากของเขาที่จาบจ้วงลงมาด้วยการบีบคางเรียวเพื่อไม่ให้เธอเบือนหน้าหนี เมื่อเรียวปากอิ่มเปิดออกเธอก็รู้สึกได้ถึงการจุ่มจ้วงของลิ้นหนาที่ฉกเข้าไปในโพรงปากเล็กอย่างไม่ปราณีปราศรัย กำลังของเฮเดนมากกว่าเธอหลายเท่าแม้พยายามดีดดิ้นสักเท่าไรก็เหมือนน้ำที่กำลังระเหิดแห้งในกองไฟซึ่งมันกำลังโหมแรงและเผาผลาญ
เป็นอย่างที่มาร์คพูดไว้ไม่มีผิด...นี่เป็นครั้งแรกที่เจอเขาหลังจากต้องหนีหน้าไปหลายปี หากมันกลับกลายเป็นการพบกันที่เจ็บปวด เฮเดนกำลังยัดเยียดความเจ็บช้ำให้เธอด้วยการข่มเหงหัวใจที่กำลังจะแตกสลาย จูบที่เคยหวานฉ่ำนั้นร้อนรุ่มเหมือนไฟที่กำลังเผาผลาญ เขารุกรานร่างกายของเธอด้วยสัมผัสที่หญิงสาวไม่เคยเลือนลืมจากความทรงจำ
“เฮเดน...อย่า...อย่า”
มนัสวีร้องออกมาทั้งไม่นึกเลยว่าจะถูกคนเคยรักจู่โจมด้วยความดิบเถื่อนถึงขนาดนี้ เสียงหอบหายใจอยู่ที่ลำคอระหงดังฟืดฟาด เฮเดนหอบหายใจหนักและมือของเขาทำร้ายหญิงสาวด้วยการกดและจิกลงบนเนื้อตัวจนเป็นรอยแดงช้ำ
"เฮเดน...ปล่อยฉัน”
“ผมจะปล่อยคุณ”
เสียงนั้นถูกเค้นออกมาและดังอยู่ข้างใบหูเล็ก มนัสวีได้ยินเสียงดังในลำคอเหมือนเขากำลังหัวเราะเยาะคำร้องขอจากเธอ
“ผมปล่อยคุณแน่วีนัส...แต่ต้องหลังจากที่คุณชดใช้ความผิดแทนไอ้พี่ชายสารเลวให้ผมอย่างสาสม”
“อะไร...คุณจะให้ฉัน...ทำอะไร”
นัยน์ตาสีอำพันหรี่ลงอย่างมีนัยพร้อมรอยยิ้มเหยียดบนใบหน้าคร้ามเข้มที่น่ากลัว
“มันเป็นสัญญาที่คุณต้องแลกด้วยชีวิต...ทั้งชีวิตของคุณ”
“เฮเดน...สัญญา...อะไร”
เสียงหวานขาดเป็นห้วงขณะชายหนุ่มไล้ลิ้นไปบนสันกรามเล็กทำเหมือนเขาเป็นซาตานที่กำลังหิวกระหายวิญญาณของเธอกระนั้น ร่างกายของเขาหักอึ้งหากแต่มนัสวีไม่เคยลืมทุกอย่างที่เป็นเขา กลิ่นกายที่เธอยังนึกถึงและสัมผัสของเนื้อหนังแม้มันจะอยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตเนื้อหนาก็ตาม ชายหนุ่มกระตุกมุมปาก
“แล้วผมจะบอกคุณหลังจากนี้”
“ปล่อยฉันนะ!”
มนัสวีร้องออกมาด้วยความหวาดหวั่นเมื่อหญิงสาวรู้สึกถึงการคุกคามอย่างกะทันหันเมื่อเสื้อเชิ้ตจีบระบายตัวสวยถูกดึงทึ้งจากด้านหน้าจนกระดุมหลุดออกจากกัน ร่างบอบบางพยายามเอามือปิดป้องทรวงอกอวบสล้างที่โผล่พ้นชุดชั้นในออกมาอวดความงามที่เฮเดนมองด้วยความหื่นกระหาย
“เฮเดน...เราตกลงกันดี ๆ ก็ได้นี่คะ ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย”
“ไม่ชอบรึไงที่จะได้กลับมาลิ้มรสผัวเก่า จำไม่ได้แล้วรึยังไงว่าเราเคยมีความสุขกันยังไงเมื่อก่อนนี้”
ชายหนุ่มคำรามเสียงหนักในขณะที่มนัสวีน้ำตาไหล เสื้อสวยถูกดึงทึ้งออกจากร่างเหลือเนื้อตัวขาวผ่องที่เธอไม่อาจหาทางปกปิดมันได้เลย
“อย่าทำแบบนี้...ได้โปรด...เราพูดดี ๆ กันเถอะนะคะ”
“ผมไม่อยากพูดอะไรตอนนี้ มองหน้าผมสิ!”
