บทที่ 7 7

ร่างสูงบีบคางเรียวเพื่อบังคับให้ดวงหน้างามเผชิญกับเขาตรง ๆ นัยน์ตาสีอำพันขุ่นข้นและวาววับด้วยความคั่งแค้น เขากระตุกยิ้มน่าหวั่นหวาดที่ทำให้มนัสวีเย็นวาบไปทั้งตัว เธออยากตกลงกับเขา พูดคุยกับเขาดี ๆ ไม่นึกเลยว่ามันจะกลายเป็นการพาตัวเข้ามาสู่แดนสังหาร

“มองผมให้ชัด!”

เขาลั่นเสียงและบีบคางเรียวหนักขึ้น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ