บทที่ 62 เจ็บครั้งเดียว

“จำเอาไว้ น้ำรักนี้กินได้ เอ็งจะสาวและสวยตลอดไป แพง... มองข้า”

ดวงตาสุกใสปนเขินอายที่ช้อนขึ้นสบแทบทำให้พระสรเดชฯ หยุดลมหายใจ สิ่งใดหนอที่ทำให้ท่านเกิดจิตพิศวาสนางแพงได้มากขนาดนี้ หรือจะเพราะความร้อนแรงที่ซ่อนซุกอยู่ในดวงตาคู่นี้ หรือจะเป็นที่ความไร้เดียงสาไม่ต่างจากแม่พิศในวันวาน หรือจะเป็นที...