174

ข้าสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้ง กองไฟมอดลงจนเหลือเพียงแสงเรื่อๆ เป็นเพียงประกายความร้อนจางๆ ที่พยายามขับไล่ความหนาวเหน็บให้พ้นไป

ริเว็นอยู่ข้างกายข้าเช่นเคย ศีรษะของเขาเอียงพิงรากไม้ มือข้างหนึ่งยังคงวางอยู่บนด้ามดาบอย่างหลวมๆ ราวกับคาดว่าจะมีใครพยายามมาขโมยของจากเขา

ไม่ใช่ความหนาว ไม่ใช่กองไฟ ไม่ใช่ค...