176

กว่าการเดินทางของเราจะสิ้นสุดลงที่จุดหมาย ปราสาทก็ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าราวกับซากศพของสิ่งที่มันเคยเป็น—มีเพียงเงาทะมึนและความเงียบงันอันบาดลึก ข้าอดรู้สึกเย็นเยียบไปถึงสันหลังไม่ได้เมื่อมองดูสิ่งที่ข้าเคยเรียกว่าบ้าน บัดนี้มันช่างเงียบเชียบและแข็งทื่อ ไร้ซึ่งชีวิตชีวา

ความเงียบเช่นนี้ทำให้ข้าป...