191

สิ่งแรกที่ข้าได้กลิ่นคือควัน ไม่ใช่ควันที่ให้ความอบอุ่นแก่ค่ายพัก และไม่ใช่ควันที่ลอยอ้อยอิ่งจากปล่องไฟห้องครัวในยามเช้าซึ่งอบอวลด้วยคำมั่นสัญญาของขนมปัง แต่นี่เป็นควันอีกแบบ... ขมขื่น ตะกละตะกลาม เป็นควันที่กัดกินทุกสิ่ง

ข้ามองออกไปทั่วสิ่งที่หลงเหลืออยู่ของหมู่บ้าน... ซากกระดูก เขม่าควัน คานไม้ดำ...