ช.26

มุมมองของอาร์วิน

เลสเตอร์ยังคงไม่รู้สึกตัว ผมไม่รู้ว่าผมนั่งอยู่ตรงนี้นานแค่ไหนแล้ว และก็ไม่คิดจะใส่ใจนับเวลาด้วย ในสถานการณ์แบบนี้มันไม่สำคัญเลย

ห้องพยาบาลเงียบสงัด จะมีก็แต่เสียงหายใจที่เชื่องช้าและสม่ำเสมอของเขา กับเสียงประทุเบาๆ ของคบเพลิงที่เรียงรายตามผนัง

ตลกดีที่พอนั่งอยู่ตรงนี้ ผมกลับสงสั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ