ช56

มุมมองของอาร์วิน

ห้องขังเงียบเกินไปสำหรับรสนิยมของผม จนถึงตอนนี้ผมนับก้อนหินบนผนังฝั่งตรงข้ามไปแล้วสามรอบ ผมเดินวนไปมาบนพื้นจนขอบรองเท้าบู๊ตสึกกร่อน มือผมแดงช้ำจากการกำลูกกรงแน่น เสียงแหบแห้งจากการตะโกนเรียกยามที่ไม่เคยตอบกลับมา

เขาอยู่ตรงนั้น ผมรู้ว่าเขาอยู่ คนที่อาสามาเฝ้าผม - เดเร็กหรือเปล่านะ...