บทที่ 50 ตอนที่ 50

ไปช้าๆ เพิ่งค้นพบด้วยตัวเองว่าตั้งแต่มาใช้ชีวิตอยู่ที่เกาะได้สองปีกว่า วันนี้เกาะรังนกดูสวยงาม น่าอยู่…น่าจดจำเป็นที่สุด

ขณะที่การสนทนากำลังดำเนินไปอย่างอ้อยอิ่ง ดวงตาสองคู่ประสานกันไปมาเป็นระยะๆ

อยู่ๆเสียงตะโกนของเท่งก็ดังขึ้นจนน่าตกใจ

“นายครับนาย...มีเสียงปืนดังที่ท้ายเกาะ” เท่ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ