บทที่ 13 หรือจะยอมเขา

“ไอ้อาร์ท มึงแน่ใจนะว่ามึงคิดกับน้องพิชแค่น้องสาว มึงดูหุ่นดิวะ แม่โคตรเอ๊กซ์เลย เอวเป็นเอว สะโพกเป็นสะโพก” แฟรงก์เอ่ยถามอย่างสงสัยเพราะพิชชาภาจัดว่าสวยเลยทีเดียว นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเด็กเพื่อนล่ะก็จะจีบเล่นๆสักหน่อย

“เออ แค่น้องโว๊ยไม่มีซัมติงอะไรทั้งนั้นเพราะเมื่อก่อนบ้านฉันอยู่ติดกับบ้านพิช ยิ่งมาทำงานด้วยกันอีกเราก็เลยสนิทกันมากกว่าเดิม แล้วแกก็หยุดมองได้ล่ะไอ้แฟรงก์” อารันบอกเพื่อนหนุ่มไปก็ตักอาหารเข้าปาอย่างเอร็ดอร่อย เพราะเขายังไม่อิ่มเลย เพราะเพื่อนหนุ่มเอาแต่ชวนคุย

“ถึงฉันไม่มองคนอื่นก็มองอยู่ดี แกดูสิตั้งแต่น้องพิชเดินออกไปมีผู้ชายคนไหนไม่มองบ้างวะแต่ น้องแกก็เหมือนน้องฉัน ไม่มองก็ได้” แฟรงก์บอกไปก็ยิ้มใส่เพื่อนหนุ่ม เพราะพิชชาภาสวยน่ารักขนาดนั้นใครไม่มองก็บ้าแล้ว จากนั้นทั้งสองก็พูดคุยกันจนลามไปถึงเรื่องงาน

พอพิชชาภ่เรียนเสร็จก็เกือบจะหกโมงเย็น เธอก็ไปส่งนภัทรที่คอนโดแล้วเธอก็จะไปหาปัทมาที่นอนเมาปริ้นอยู่ที่คอนโดของนภัทรด้วย เพราะหลังจากที่ปัทมาไปเที่ยวผับกับนภัทรมาเมื่อคืนก็เมาจนตื่นไปเรียนไม่ได้ วันนี้จึงมีแค่เธอและนภัทรที่ไปเรียน และภาพที่เธอนั่งรถเข้าไปในคอนโดของนภัทรก็มีบุคคลที่สามมองอยู่นั่นก็คือฟรานติโน่ที่ไปดักรอเธอที่มหาลัย แต่ก็ต้องแห้วเมื่อเธอกลับบ้านพร้อมกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งก่อนจะหายแวปเข้าไปในคอนโดด้วยกัน

“วันนี้ฉันจะให้มันได้เธอไปก่อนพิชชาภา ยังไงเธอก็ต้องเสร็จฉันเข้าสักวัน” ฟรานติโน่พูดไปด้วยเสียงเข้ม ก่อนจะใส่แว่นตาอย่างเท่ๆ แล้วกระจกรถสปร์อตก็เลื่อนขึ้น แล้วฟรานติโน่ก็ขับออกไปอย่างโมโห

พอนภัทรและพิชชาภาขึ้นมาบนห้องก็เห็นปัทมากำลังนั่งเขียนรายงานฝึกงานส่งอาจารย์อยู่ จึงอดแซวไม่ได้

“ไงล่ะ เอาแต่เที่ยวจนลืมงานเลยนะแก ดีนะที่วันนี้อาจาร์ยพายไม่ว่าอะไร” พิชชาภาพูดกับเพื่อนสาวก่อนจะเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดิ่มอย่างหิวๆ ก่อนจะเทใส่แก้วให้นภัทรอีกคน

“ก็ไอ้ต้นมันชวนฉันไปอ่ะ โทษมันนั่นแหละที่ชวนฉันไป” ปัทมาเอ่ยโทษเพื่อนหนุ่มออกไปแล้วทำหน้าบึ้ง รู้แบบนี้เมื่อคืนเธอไม่น่าไปกับมันเลย ไม่งั้นงานของเธอก็คงจะเสร็จไปแล้ว

“โทษฉันตลอดอ่ะ แกเองไหมที่อยากไปยัยแป้ง” นภัทรตอบกลับไปอย่างไม่ยอม เพราะงานเขาเสร็จแล้วก็เที่ยวได้ไม่ผิด

“พวกแกนี่หยุดทะเถียงกันสักวันเถอะ ฉันไปยิมเงินพี่หงส์มาแล้วนะ ได้มาสามล้าน” พิชชาภาบอกไปจนเพื่อนทั้งสองตาลุกวาวทันที ก่อนจะหันมามองที่เธอเป็นตาเดียว

“จริงอ่ะพิช พี่หงส์ให้แกยิมเงินตั้งสามล้านเลยเหรอ” นภัทรเอ่ยถามเพื่อนาสวออกไปอย่างไม่เชื่อหู

“อืม ส่วนอีกเจ็ดล้าน ฉันคงต้องหาทางเอาเองอ่ะแก” พิชชาภาพูดไปก็เดินไปนั่งโซฟากับปัทมา ก่อนจะทำท่าหมดแรงอย่างเหนื่อยล้ากับเรื่องที่เธอเจอ

“อีกเจ็ดล้านที่ไหน ของฉันกับไอ้ต้นรวมกันก็สองล้านแล้ว แกต้องหาอีกห้าล้านต่างหากเล่า” ปัทมาเอ่ยบอกไป เพราะเธอกับนภัทรคุยกันเมื่อคืนแล้วว่าจะรวมเงินกันเพื่อนช่วยเพื่อนสาวคนละล้าน เพราะฐานะของเธอและนภัทรก็ไม่ได้ลำบากอะไร แต่ก็คงช่วยได้เพียงเท่านี้

“ขอบใจแกสองคนมากนะที่ไม่ทิ้งฉัน ฉันรักแกสองคนนะ” พิชชาภาพูดไปก็กอดปัทมาอย่างซึ้งๆ เพราะนภัทรและปัทมาไม่เคยทิ้งเธอไปไหนถึงแม้เธอจะลำบากทั้งสองก็ยังคอยที่จะช่วยเหลือเธอตลอด

“ฉันสองคนก็รักแกนะพิช ถ้าแกมีเรื่องอะไรไม่สบายก็บอกฉันได้ตลอดอย่าเก็บไว้คนเดียว” ปัทมาเอ่ยบอกอย่างเตือนๆเพื่อนสาว เพราะเธอรุ้ว่าภายใต้รอยยิ้มของพิชชาภานั้นแฝงไปด้วยความเครียดแค่ไหน

“ใช่ๆ มีอะไรพิชก็ต้องบอกยัยแป้งหรือไม่ก็ต้นเข้าใจไหม” นภัทรเอ่ยเสริมไปอีกคนก็เดินไปกอดเพื่อนสาวทั้งด้วยความรักอย่างอบอุ่น เพราะเพื่อนที่เขาใจที่สุดก็คือพิชชาภาและปัทมา ถึงแม่พ่อเขาจะเป็นแค่อาจารย์แต่แม่ของเขาก็ทำธุรกิจค้าจิวเวอรรี่ เขาจึงมีเงินมาช่วยเพื่อนสาวอยู่บ้าง

“เข้าใจแล้ว ขอบใจแกสองคนมากเลยนะ” พิชชาภาบอกไปก็ยิ้มอย่างดีใจที่เธอได้เงินเพื่มมาอีกสองล้าน เธอจะต้องหาเงินมาอีกห้าล้านก็จะได้ครบตามจำนวนแล้ว

“แล้วต่อไปแกจะหาเงินห้าล้านจากที่ไหนยัยพิช” ปัทมาผละกอดจากเพื่อนสาวแล้วเอ่ยถามออกไป ส่วนนภัทรก็ถอนกอดออกแล้วเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำมาดื่นอีกครั้งให้ชื่นใจ

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าหาไม่ได้จริงๆ ฉันจะยอมขายตัวให้คุณฟรานติโน่” พิชชาภาพูดออกไปเสียงเบา

“แค่กๆ แค่กๆ แกว่าอะไรนะยัยพิช” นภัทรสำลักน้ำอย่างตกใจ ก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนสาวอย่างไม่เชื่อกับสิ่งที่เขาได้ยิน

“เอาจริงเหรอแก” ปัทมามองหน้าของพิชชาภาอย่างจริงจัง ก่อนจะเอ่ยถามออกไปด้วยความตึงเครียด ก่อนหน้านี้เธอกับนภัทรแค่พูดเล่นๆให้พิชชาภาอารมณ์ดี ไม่คิดว่าเพื่อนสาวของเธอจะเอาไปคิดแบบนี้ไปได้

“แล้วเขาจะเอาแกเหรอยัยพิช เงินตั้งห้าล้านถึงเขาใจปล้ำแค่ไหนเขาก็คงไม่โง่จ่ายให้แกหรอก อีกอย่างคนระดับนั้นพวกเราจะเข้าหาเขายังไงได้ ” นภัทรเอ่ยบอกไปอย่างใช้เหตุผล เพราะแค่จะเข้าหาฟรานติโน่ก็ยากแล้ว แล้วนี่จะไปขายตัวให้เขา เขาจะเอาพิชชาภารึเปล่าก็ไม่รู้ ฟรานติโน่ยิ่งเลือกเยอะอยู่ด้วย

“ฉันไม่รู้ แต่ที่รู้เขาก็อยากได้ฉันเหมือนกัน ไม่งั้นก็คงไม่ส่งลูกน้องมาซื้อตัวฉันหรอก” พิชชาภาเอ่ยพูดออกไปจนเพื่อนทั้งสองสะตั้นไปอีกครั้งกับคำพูดของเพื่อนสาวที่เอ่ยออกมา

“หมายความว่าไงยัยพิช แกเล่าให้ฉันสองคนฟังเดี๋ยวนี้นะ” ปัทมาเอ่ยถามออกไปด้วยความอยากรู้ ก่อนจะจ้องหน้ามองเพื่อนสาวด้วยสายตากดดัน

“เมื่อวานตอนที่เราแยกกันกลับอ่ะ ลูกน้องของเขามาถามซื้อตัวฉันให้ไปนอนกับเขา แต่ฉันปฎิเสธเขาไปแล้ว” พิชชาภาเอ่ยบอกไปยันไม่ทันจบ นภัทรก็เอ่ยถามขึ้นทันที

“โง่มากเลยนะแกเนี่ย โอกาสมาถึงแล้วไม่รีบคว้าไว้ แกรู้ไหมผู้หญิงที่นอนกับเขาแต่ล่ะคนน่ะระดับราดานางแบบทั้งนั้น เขาสนใจแกก็ถือว่าเริดแล้ว แต่ดูสิ แกนี่แรดไปปฏิเสธเขา เสียดายแทนว่ะ” นภัทรต่อว่าเพื่อนสาวออกไปที่ปฎิเสธโอกาสดีๆแบบนี้ไป ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะไม่ได้สนับสนุนเพื่อสาวให้ขายตัว แต่ถ้าเป็นฟรานติโน่ยอมจ่ายไม่อั้นมันก็น่าสนใจ อย่างน้อยเพื่อนเธอก็มีเงินไปใช้หนี้ไม่ต้องเป็นเมียน้อยไอ้เสี่ยกำธรอะไรนั่น