บทที่ 9 ฉันมีแฟนแล้ว

พอพิชชาภาเลิกเรียนในช่วงบ่ายก็มีนัดกับหงส์ฟ้าเจ้าของร้านพรีเวดดิ้งชื่อดังที่เธอมักจะไปช่วยจัดงานและออกแบบสถานที่จัดงานต่างๆ เพราะอารันพี่ชายข้างบ้านที่เธอรู้จักมาตั้งแต่เด็กๆ แนะนำให้เธอรู้จักกับหงส์ฟ้ามาตั้งแต่เธอเรียนอยู่ปีสองแล้ว และอารันเองก็เป็นช่างภาพประจำร้านของของหงส์ฟ้า เธอจึงอยากจะฝึกงานที่นี่

“แกจะไปหาพี่หงส์แล้วใช่ป่ะ งั้นฉันกับไอ้ต้นกลับก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน” ปัทมาเอ่ยพูดออกไปเมื่อเลิกเรียนแล้ว เพราะวันนี้เธอกับนภัทรต้องไปทำเรื่องหาที่ฝึกงานมาส่งอาจารย์

“อืม พรุ่งนี้เจอกัน” พิชชาภาเอ่ยบอกไปก็ยิ้มให้เพื่อนทั้งสอง เพราะวันนี้เธอจะต้องไปขอหงส์ฟ้าฝึกงานที่ร้าน และให้หงส์ฟ้าเซ็นต์ยืนยันว่าจะให้เธอฝึกงานที่นั่นและวันนี้เธอจะลองไปยืมเงินหงส์ฟ้าดูก่อน เพราะหงส์ฟ้าก็เป็นไฮโซน่าจะพอช่วยเหลือเธอได้บ้าง

“ดูแลตัวเองดีๆนะที่รัก ถึงบ้านแล้วโทรหาเขาด้วยนะ” นภัทรแกล้งพูดออกไปเพราะตอนนี้ยังมีคนเดินไปมารอบๆ เขาจึงต้องแสดงบทรักกับพิชชาภาออกไป ก่อนจะยิ้มมุมปากให้กันอย่างรู้ทัน

“ได้เลยค่ะตะเอง เขาถึงบ้านแล้วจะโทรหาตะเองนะ” พิชชาภาพูดออกไปก็ยิ้มให้นภัทรแล้วเอามือหยิกแก้มของนภัทรอย่างแกล้ง จนนภัทรต้องรีบเอามือมาจับมือของพิชชาภาออกอย่างเจ็บๆ

“สมน้ำหน้า ไปได้แล้วไอ้ต้น เดี๋ยวรถติดอีกหรอก ไปนะพิช ” ปัทมาพูดไปอย่างขำๆ เมื่อเห็นพิชชาภาแกล้งบีบแก้มของนภัทรจนเจ็บ ก่อนจะเอ่ยลาเพื่อนสาวอีกครั้ง แล้วรีบลากตัวนภัทรออกไปทันที

“บายนะคะที่รัก” พิชชาภายกมือขึ้นโบกมือลาใส่นภัทรแล้วยิ้มอย่างมีชัย จนนภัทรชี้หน้าเธอเหมือนจะเอาคืนเธอเล่นๆ พอเพื่อนทั้งสองเดินออกไปจนลับตา พิชชาภาก็เดินไปที่รถของเธอที่จอดอยู่อีกฝั่งทันที

ด้านเมทีที่มารอหญิงสาวก็หาโอกาสจะเข้าหาหญิงสาวที่เจ้านายของเขาหมายตาเอาไว้ แต่พอเห็นเธออยู่กับเพื่อนๆก็ไม่กล้าเข้าไปหา เขาจึงยืนสังเกตเธออยู่ห่างๆ ก่อนจะเห็นว่าเธอมีความสนิทสนมกับเพื่อนชายคนนั้นมากกว่าคำว่าเพื่อน แต่ยังไงวันนี้เขาก็ต้องไปติดต่อเธอมาให้ได้ พอทั้งสามคุยกันสักพักก็แยกย้ายกันไป เขาจึงรีบเดินตามหญิงสาวไปทันทีเมื่อเห็นว่าเธอเดินไปที่โรงจอดรถคนเดียว

“เดี๋ยวครับคุณ ผมไม่ใช่คนร้ายนะครับ พอดีผมมีธุระจะคุยกับคุณนิดหน่อยน่ะครับ ผมเมทีครับ นี่นามบัตรของผม” เมทีเข้าไปพูดกับหญิงสาวที่เจ้านายเขาหมายตาเอาไว้ แล้วส่งนามบัตรให้เธอ เพราะกลัวว่าเธอจะหาว่าเขาโรคจิต

“คะ” พิชชาพากำลังจะเปิดประตูรถก็หันมามองว่าใครเรียกเธอ ก่อนจะยืนงงแล้วคิดว่าชายคนนี้คือใคร แล้วอยู่ๆเขาก็ส่งนามบัตรมาให้เธอ เธอก็รับมาแล้วอ่านดู ก่อนจะเงยมองหน้าเขาอีกครั้งแล้วจำได้ว่าเขาคือผู้ชายที่มาพร้อมกับฝรั่งหล่อๆเมื่อวาน เธอจึงเอ่ยออกไปทันที

“ฉันพิชชาภาค่ะ เรียกว่าพิชก็ได้ค่ะ คุณมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ” พิชชาภาเอ่ยถามออกไปก็มองหน้าของชายตรงหน้าอย่างอยากรู้ เพราะเธอเองก็ไม่ได้รู้จักเขาแล้วเขามีอะไรจะคุยกับเธอกัน หรือว่าเขาจะชอบเธอ พิชชาภาคิดไปเองต่างๆนาๆในใจ

“อ่อคุณพิช ผมว่าเราไปคุยกันที่ร้านกาแฟแถวหน้ามหาลัยดีไหมครับ คุยตรงนี้ผมเกรงว่าจะไม่สะดวก” เมทีเอ่ยพูดไปอย่างอ่อนโยน เพราะเรื่องนี้จะให้มาพูดออกไปโท่งๆไปเลยก็คงไม่ได้

“พอดีวันนี้ฉันไม่ว่างอ่ะค่ะ คุณมีอะไรก็พูดตรงนี้เลยก็ได้ค่ะ ไม่เป็นไร” พิชชาภาบอกไปแบบนั้น เพราะเธอก็ไม่ได้ไวใจเขาขนาดจะไปนั่งดื่มกาแฟพูดคุยกับเขาได้ขนาดนั้น จากนั้นก็มองหน้าของชายตรงหน้าอย่างรอคำตอบ

“ครับ แบบนั้นก็ได้ครับ” เมทีพูดไปก็พยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะถอนหายใจแล้วเรียกความกล้าของตัวเองเพื่อจะเอ่ยถามเธอ ถ้าเป็นผู้หญิงที่ทำอาชีพนี้อยู่แล้วก็คงไม่อยากยากสำหรับเขา แต่นี่เธอเป็นเด็กนักศึกษาธรรมดาแล้วเธอจะยอมขายตัวให้เจ้านายเขารึเปล่าก็ไม่รู้ เจ้านายเขาก็ขยันหาเรื่องปวดหัวให้เขาจริงๆ

“คือ คุณพิชครับ อย่าหาว่าผมดูถูกหรืออะไรเลยนะครับ พอดีเจ้านายของผมเขาสนใจคุณ เขาก็เลยให้ผมมาติดต่อคุณหากคุณสนใจงานที่มันได้เงินดีๆ เพียงแค่คุณอยู่กับเจ้านายผมแค่คืนเดียว คุณก็จะได้ค่าตอบแทนอย่างงาม” เมทีพยายามพูดออกไปให้มันดูดีที่สุดเท่าที่เขาจะพูดได้ ก่อนจะลุ้นกับคำตอบของเธอ

“ เจ้านายของคุณจะซื้อตัวฉันไปนอนด้วยสินะคะ ฉันเข้าใจค่ะว่าคุณลำบากใจที่มาถามฉันแบบนี้ แต่กลับไปบอกเจ้านายของคุณนะคะว่าฉันไม่ได้ขายตัว แล้วถ้าเขาอยากจะซื้อตัวฉันจริงๆก็ให้เขามาเองค่ะ ไม่ใช่ส่งลูกน้องมาแบบนี้ มันดูไม่แมนอ่ะค่ะ” พิชชาภาพูดออกไปแล้วยิ้มอย่างไม่สนใจ เพราะถึงเธอจะเคยคิดขายตัวให้เขา แต่พอได้ยินแบบนี้เธอกลับไม่ดีใจเลยสักนิด เพราะเธอยังไม่ได้จนตรอกถึงขนาดต้องใช้ตัวเข้าแลกเงิน อย่างน้อยเธอปฎิเสธเขาไปเธอก็ยังพอจะมีหงส์ฟ้าที่สามารถเป็นที่พึ่งให้เธอได้ในตอนนี้

“แน่ใจนะครับว่าคุณจะปฎิเสธเจ้านายผมจริงๆ” เมทีเอ่ยถามอีกครั้งให้แน่ใจ ถึงแม้ว่าเธอจะตอบแบบนั้นแล้วก็ตาม มันต้องมีตื้อกันบ้างล่ะ ขืนเอาคำพูดเธอไปบอกฟรานติโน่ล่ะก็ ระเบิดลงแน่ๆ

“ค่ะและไม่ต้องมาถามฉันอีกนะคะ เพราะว่าฉันมีแฟนแล้ว มันคงจะไม่ดีถ้าฉันจะไปขายตัวให้เจ้านายของคุณ ขอตัวนะคะ” พิชชาภาพูดจบก็เปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งทันที ก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว เธอไม่คิดเลยว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันจะกล้าส่งลูกน้องมาขอซื้อตัวเธอแบบนี้ หื่นจริงๆเลยคนอะไรกัน พิชชาภาคิดไปก็ขับรถมุ่งตรงไปร้านพรีเวดดิ้งของหงส์ฟ้าทันที

“เฮ้อ ถึงคุณไม่ขายคุณก็หนีคุณฟรานไม่พ้นหรอกคุณพิชชาภา” เมทีพูดออกไปก็ส่ายหัวอย่างปลงๆ ถึงพิชชาภาจะปฎิเสธที่จะขายตัวให้เจ้านายของเขา แต่เขาเชื่อว่าคนแบบฟรานติโน่ต้องหาทางเอาเธอจนได้ เพราะฟรานติโน่ไม่เคยโดนผู้หญิงคนไหนปฎิเสธมาก่อน งานนี้เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเจ้านายของเขาจะยอมปล่อยพิชชาภาไปหรือว่าจะหาวิธีงาบเด็กสาวนี่กันนะ เมทีคิดไปอย่างเดาๆ ก่อนจะเดินกลับไปที่รถของเขาแล้วตามไปหาฟรานติโน่ที่คอนโด ซึ่งตอนนี้เขาก็คงจะสนุกอยู่กับสองสาวอยู่เป็นแน่