บทที่ 42

เมื่อหนานหลานลืมตาขึ้นมา เบื้องหน้าเป็นความมืดมิด ราวกับเทพปั่นกู่ที่เกิดในความอลหม่าน เขาขดตัวอยู่ในที่แห่งหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าเป็นที่ไหน

เขารู้สึกตื่นตระหนก ไม่รู้ว่าตนเองอยู่ในความฝันหรือมาถึงอีกโลกหนึ่ง มือทั้งสองพยายามคว้าไปในอากาศว่างเปล่า เขาไม่ได้โชคดีเหมือนเทพปั่นกู่ที่แค่คว้าก็ได้ขวานมาหนึ่...