บทที่ 18 พ่อเพื่อนบำเรอรัก 18

เสียงของเขาฟังดูหื่นกระหายจนเธอร้อนรนไปหมด ไม่กี่อึดใจต่อมาปราการชิ้นสุดท้ายก็หลุดหายไป เขาครางกระหึ่มยามทอดสายตามองเนินนางเกลี้ยงเกลา

“นึกแปลกใจตั้งแต่วันนั้น ทำไมใส่กางเกงที่ไม่มีชั้นในได้ง่ายจัง เพราะอย่างน้อยๆ มันต้องติดขนบ้าง” วาจานั้นทำเธอเกือบเอาหน้าซุกเม็ดทรายเพื่อซ่อนความอาย “ท...