บทที่ 28 จูบลา

“ข้าเองก็คิดถึงเจ้าเช่นเดียวกัน”

“เฮ้อ... คิดถึงกันเพียงสองคน เสี่ยวป๋อไร้ซึ่งผู้ที่คำนึงหา”

เจิ้งเหมยกับย่าหนานหัวเราะพร้อมกัน ความสนุกสนานหอมหวานยั่งยืน มักเป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนาแต่ใครเล่าจะล่วงรู้ว่ามันจะโดนพรากไปเมื่อใด

หิมะโปรยปรายจน พื้นดินกลายเป็นสีขาวโพลนจินเฉิงอู่จูงมือเจิ้งเหมยเดินฝ่าด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ