บทที่ 137 ความโปรดปรานที่ต้องถาม

"โว้ว!" ซิดนีย์ตบแก้มคาร์ลอสเบาๆ ด้วยมือน้อยๆ ของเขาเพื่อตอบโต้ความไร้ยางอายของอีกฝ่าย

"พี่ไม่ได้สอนเหรอว่าไม่ควรตบหน้าคนอื่น?" คาร์ลอสจับมือเล็กๆ นั้นไว้แน่นพร้อมกับแกล้งทำท่าจะกัดมือของซิดนีย์

ด้วยความกลัว ซิดนีย์รีบหดมือกลับมาแนบอก ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความระแวดระวังเหมือนกระต่ายน้อย

แองเจล่าปลอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ