บทที่ 67 ขังไว้ในกรงรัก

ดวงตาหวานวาววับไปด้วยความโกรธที่มองสบมายิ่งทำให้ภคินเดือดมากขึ้น เมื่อคิดว่าลลิลเลือกที่จะปกป้องแม่ของเธอ ความโกรธของเขาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ภคินแค่นยิ้มเมื่อคิดได้ว่าเป็นเพราะเธอเองก็คงถูกเสี้ยมสอนมาให้ทำในพฤติกรรมเดียวกัน ฝ่ามือแกร่งจึงกระชากร่างเล็กที่กระถดถอยอยู่บนเตียงให้เผชิญหน้า

“แล้วพ่อฉันไปเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ