บทที่ 73 ข้าวต้มมื้อเช้า

“คุณคินคะ คุณคิน คุณ..”

ร่างสูงในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำยืนพิงระเบียงด้านนอกอยู่นั้นทำให้ลลิลชะงักเสียงที่จะเรียกต่อ ใบหน้าเรียบๆ ของเขาที่หันมองมาก่อนจะตวัดสายตามองเมินไปทางอื่นดั่งกับว่าไม่มีเธอยืนอยู่ตรงนี้ แต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้ลลิลรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นรัวของตัวเอง เส้นผมยาวระต้นคอที่เปียกลู่น้ำน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ