บทที่ 88 ตามไปอ่อยถึงที่

ภคินผละออกในทันทีที่พูดจบ เขาไม่อยากให้เธอพูดอะไรอีก “ขอโทษ” คำที่อยากเอ่ย แต่ทิฐิที่มีก็ยังมากพอที่จะค้ำปากตัวเองไม่ให้พูดออกไป “เกม” ที่เหมือนจะมีหัวใจของเขาเองที่เป็นเดิมพันกับความพ่ายแพ้ที่มองเห็นอยู่รำไร

“ทำไมเธอต้องเป็นลูกของลินลดา”

แม้ไม่อยากนึกถึงคำถามเดิมที่วกวนอยู่ในหัวใจ คำถามที่เหมือนเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ