บทที่ 47 ผมขอช่วงเวลาที่มีแค่เรา

“ได้โปรด แค่เราสองคน ผมขอช่วงเวลาที่มีแค่เรา แค่คืนนี้เท่านั้น พรุ่งนี้!....” ลูส หยุดคำพูดเมื่ออนาสตาเซียยกมือขึ้นมาสัมผัสริมฝีปากเขาไว้  อนาสตาเซียพยักหน้ารับคำขอนั้น และนั้นทำให้ลูสยิ้มออกมา เขาจับมือเธอเดิน เดินอย่างช้าๆกลับไปยังห้องนอน พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็ช่าง!

อนาสตาเซียตัวสั่นนิดๆ ในห้อง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ