บทที่ 20 20

“ในฐานะนางยั่ว และตัวประกันแสนสวย เธอไม่มีสิทธิ์ขอความปรานีจากฉัน” พูดพลางกัดขอบหูเล็กเบาๆ จนเธอสะท้านไปทั้งร่าง

“คุณมันใจร้าย…” มือน้อยกำแน่น เมื่อโดนเขาดึงผ้าขนหนูทิ้งลงพื้น เผยให้เห็นร่างงามเย้ายวน อกอิ่มชูชัน เอวเล็กคอดกิ่ว สะโพกผายตึง

“ฉันร้ายก็เพราะเธอนั่นละนราพิมพ์” ชายหนุ่มจบคำพูดด้วยจุมพิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ