บทที่ 43 โลกใหม่ของฉัน

“ประสาท...โรคจิต แล้วก็เป็นคนเห็นแก่ตัว!”

“มือของเธอหยาบกว่าเดิมเยอะเลยนะ แถมตบได้แรงแบบนี้ แสดงว่า ฤทธิ์คงเยอะน่าดู”

เขาเอ่ยจบจึงรวบข้อมือเธอไว้ และอีกมือยุ่มย่ามกับกระเป๋ากางเกงหญิงสาว กระทั่งล้วงเอากุญแจไขประตูห้องได้

“คุณจะทำอะไร”

เขายกยิ้มมุมปาก ท่าทางร้ายกาจจนน่ากลัว

“ทบทวนความทรงจำสักหน่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ