บทที่ 44 คุณพ่อสองแฝด

“ฮึ... ใช่สิ เพราะเธอมันก็แค่ขยะ เป็นสิ่งไร้ค่า ที่เขาโยนทิ้งกัน ถ้าอย่างนั้น วันนี้ฉันจะทำตัวเป็นหมาหิวโซสักหน่อย

อยากรู้นัก ของเน่าๆ จะทำให้ฉันอิ่มท้องได้หรือไม่”

กล่าวจบเขาก็ดึงร่างเธอขึ้นจากเก้าอี้  และดันเธอให้ไปยืนชิดกับผนังห้อง

ดวงตากลมโตไม่ได้หลบสายตาเขา หากจ้องกลับแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน

“ท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ