บทที่ 5 เธอก็อยาก
เธออยากโดนบ้าง... ‘ใช่!’ มันน่าอายที่ต้องยอมรับกับตัวเอง ว่า ‘อยาก!!’ แล้วเธอจะมีโอกาสอย่างนั้นบ้างไหม ? ทั้งที่บ้านใกล้ชิดติดกันแค่นี้ บ่อยครั้งที่ได้แต่เฝ้ามองผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเข้ามาเยี่ยมเยือนพี่หรั่งของเธอ
แม้ลึกๆ จะดีใจที่เขาไม่มีเจ้าของเป็นตัวเป็นตน แต่บางทีก็รู้สึกหึงหวงอยู่เพียงลำพังข้างเดียว ที่พี่หรั่งช่างไม่รักนวลสงวนน้องชาย กลัวว่าสักวันมันอาจเฉาตายซะก่อน.. กว่าจะถึงมือน้อยๆ ของเธอ
“แหม๋.. นายช่างเป็นไอเด้าแรงเยอร์ก็ไม่บอกกันก่อน ดูสภาพฉันตอนนี้สิหมดแรงจนขาสั่น แล้วจะขับรถกลับบ้านยังไงไหวล่ะคะเนี่ย!”
ลูกค้าสาวตัดพ้อจิกกัดช่างหนุ่ม ที่เล่นงานเธอจนยับเยินหุบขาไม่ลง ช่วงล่างรถยนต์ใช้งานได้ แต่ช่วงล่างเจ้าหล่อนตอนนี้บอกได้คำเดียวว่าพัง!
“ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวผมโทรเรียกลูกน้องให้มาขับรถไปส่งนะครับ”
หรั่งเสนอความช่วยเหลือให้ลูกค้าสาวคนงาม เขาไม่ชอบสานสัมพันธ์หลังยุติสงครามใต้เข็มขัดกับสาวหน้าไหนทั้งนั้น นั่นเป็นว่าเพราะเนื้อที่ในใจของเขามีไว้ให้น้องชมพู่แก้มแหม่มเพียงคนเดียว!
“ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันขับกลับเองได้ ขืนใครมาเจอสภาพตอนนี้ก็ได้อาย เอาหน้ามุดพื้นซีเมนต์หนีกันพอดีแหละ!”
เจ้าหล่อนกระฟัดกระเฟียดสวมเสื้อผ้าด้วยสภาพขาแข้งสั่น อย่างแง่งอนที่โดนช่างหนุ่มตัดรอน
ด้านหรั่งก็หาได้สนใจนางสักนิด เขารีบสวมเสื้อผ้าแล้วออกไปเปิดประตูหน้าร้านเป็นการไล่ลูกค้าสาวคนงามแบบกลายๆ ว่าป้อนให้จนเสร็จสมอารมณ์หมาย ก็กรุณาไสหัวกลับบ้านไปซะ
..............
“แต่งตัวสวยเชียวไปไหนมาจ๊ะหนูชมพู่”
นางประนอมรีบเดินออกมาจากออฟฟิศหน้าร้านเข้ามาทักทายชมพู่ที่พึ่งจะลงจากรถยนต์ของเธอ เพื่อมาเปิดประตูอัลลอยหน้าบ้าน
“สวัสดีค่ะป้านอม ชมพู่ไปสมัครงานมาค่ะ” ชมพูยกมือไหว้มารดาของหรั่ง
“สวัสดีจ๊ะ หนูเรียนจบแล้วเหรอจ๊ะ ?”
“จบแล้วค่ะ”
“เอ่อ..ผกาไปไหนเหรอทำไมบ้านเงียบจัง”
“แม่ไปหาป๊าที่ญี่ปุ่นค่ะ ป้านอมมีธุระอะไรกับแม่รึปล่าวคะ?”
“ป้าเอาน้ำปลาหวานมาขอแลกมะม่วงที่บ้านชมพู่น่ะสิ แต่กดกริ่งเท่าไหร่ก็ไม่มีใครออกมาเปิดประตู ป้าไม่รู้ว่าหนูอยู่บ้านคนเดียว ตามป้ามาเอาน้ำปลาหวานมาเร็ว!”
คนอ่อนวัยกว่าเดินตามหลังนางประนอมเพื่อมาเอาน้ำปลาหวานที่นางชอบทำมาแลกมะม่วงบ้านเธออยู่ประจำ
ส่วนคนชีกอที่นอนทำงานใต้ท้องรถตอนนี้ชักจะชอบมองวิวจากมุมเสยด้านล่างนักเชียว เพราะได้ยลเรียวขาสวยของชมพู่ที่เดินตามมารดาตน ผ่านเข้ามาเอาน้ำปลาหวานในออฟฟิศ
แถมสายตาลามกของหรั่งยังมองได้ทะลุลอดไปถึงขอบขาด้านหน้าเนินกางเกงในตัวจิ๋ว ‘แม่คุณเอ๋ย...! เห็นตัวเล็กผอมเพรียวอย่างนี้แต่เธอก็มีดีเกินตัว น้องชมพู่ของไอ้หรั่งโหนกนูนอวบอูมใช่เล่น!’
“สวัสดีค่ะลุงวี”
ชมพู่ยกมือไหว้บิดาของหรั่งอย่างคนมีมารยาท
“สวัสดีจ๊ะหนูชมพู่ ลุงได้ยินว่าเราเรียนจบแล้วรึ?”
บิดาบุญธรรมของหรั่งถามไถ่ชมพู่
“จบมาเกือบเดือนแล้วค่ะลุง ตอนนี้ชมพู่ตระเวนหาสมัครงานอยู่”
“มาทำกับพ่อหรั่งสิลูก อยากได้เงินเดือนเท่าไหร่เรียกเอากับพี่เขาได้เลย พ่อคนนั้นน่ะเขาสปอร์ตนะลูก!”
นางประนอมหว่านล้อมเด็กสาว รู้ว่าบุตรชายตนเองแอบชอบชมพู่อยู่ก็อวยกันใหญ่
“จริงด้วยชมพู่ เราจบบริหารนี่นา มาช่วยลุงพวกเรื่องบริหารร้าน เจ้าหรั่งมันไม่ชอบทำงานพวกนี้ จ้างคนอื่นก็ไม่วางใจหรอก หนูชมพู่มาจัดการงานพวกนี้ช่วยลุงช่วยเจ้าหรั่งมันด้วยเถอะนะ”
ผู้ใหญ่ทั้งสองหว่านล้อมชมพู่กันใหญ่หวังให้ลูกชายมีโอกาสได้ใกล้ชิดเด็กสาวมากขึ้น
“จะดีเหรอคะ ชมพู่กับพี่หรั่งพูดจาไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่นะคะ”
ชมพู่ทำบ่ายเบี่ยงเล็กน้อย ทั้งที่ใจเซย์เยสไปแล้ว
“มาเถอะน้องชมพู่ ตำแหน่งลูกสะใภ้ว่างรอน้องชมพู่นานแล้ว จริงไหมแม่? ฮ่าๆ”
หรั่งที่ได้ยินบิดามารดาเจรจาหว่านล้อมหญิงสาว ก็ถึงขนาดทิ้งงานกลางคันเพื่อหวังเข้ามาช่วยหว่านล้อมเธออีกแรง
“ตำแหน่งนี้น่ะว่างให้ถึง 24ชั่วโมงเถอะพี่หรั่ง!”
เธออดแขวะคนกะล่อนไม่ได้ เพราะยังติดใจเรื่องเมื่อวานอยู่
“เห็นมั๊ย! แม่บอกให้ระวังบ้างเรื่องผู้หญิง ตอนนี้หนูชมพู่เลยไม่ไว้วางใจแล้ว สมน้ำหน้าไหมล่ะ!”
ชายหนุ่มโดนมารดาดุซ้ำจนหน้าจ๋อย ทีแรกกะเข้ามาให้พ่อแม่รวบรัดขอสาวให้ซักหน่อย กลับโดนชมพู่พลิกสถานการณ์ให้เขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบอีกจนได้
“เดี๋ยวชมพู่ไปเก็บมะม่วงให้ป้านอมดีกว่านะคะ ส่วนเรื่องงาน คืนนี้ชมพู่ขอไปคำนวณเงินเดือนดูก่อน ว่าควรจะเรียกเก็บจากป๋าหรั่งเท่าไหร่ดี!”
พูดพลางยักคิ้วเยาะเย้ยคนโดนแม่ด่าตอนแก่อย่างสะใจ
“แหม๋!.. ได้ทีขี้แพะไหลเชียวนะน้องชมพู่”
หรั่งโอดครวญไม่จริงจังนัก ตอนนี้เขาดีใจมากกว่าที่ชมพู่พูดอย่างนั้น แสดงว่าเธอตอบตกลงว่าจะมาทำงานกับเขาแล้ว
“ไม่ต้องๆ หนูชมพู่เดี๋ยวลุงให้ไอ้แฝดเอบี ไปเก็บให้ดีกว่า ไอ้ลิงพวกนี้มันชอบปีนต้นงิ้ว”
บิดาหรั่งห้ามปรามชมพู่ เพราะตอนนี้ช่างในร้านว่าง ตอนกลางวันแบบนี้งานที่ร้านมีรถเข้ามาแค่สองคัน ส่วนมากลูกค้าจะมีมามากช่วงบ่ายถึงเย็น และร้านของหรั่งกับบิดาก็ดูแลลูกน้องแบบครอบครัว พนักงานทุกคนที่นี่จึงรักใคร่กันเหนียวแน่นจริงๆ
ชมพู่ขำกิ๊ก ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าหรั่งกะล่อนขี้เล่นได้ใคร เพราะลุงวีก็พูดจาสไตล์เดียวกับบุตรชายเปี๊ยบเลย
